Мне ніколі не хопіць слоў
Каб злажыць іх усе ў сказ
І як быццам адмыслова
Страцім стымул іх шукаць
На абломках уяўлення
Як звычайна ўсё зялёна
Самалёты намалююць
У небе нашыя імёны
Мне становіцца ясней
Калі чуб прыбраць з вачэй
Калі моцна і мацней
Я кахаюсь у цябе
У двары гарыць мой дом
Файны добры Жак Рэно
Мы глядзім на абурэнне
Як Бонам Картар і Эдвард Нортан
Мне ніколі не хопіць слоў
Каб злажыць іх усе ў сказ
І як быццам адмыслова
Страцім стымул іх шукаць
На абломках уяўлення
Як звычайна ўсё зялёна
Самалёты намалююць
У небе нашыя імёны
Цэлы горад пад зямлёю
Цеплатрасы грэюць дзесці
На спатканні з цеплынёю
Сорам сыйдзе мой нарэшце
Мае думкі гэта дым
На закінутым заводзе
Засмучэнні ад зімы
Недарэмна буду помніць
Мне ніколі не хопіць слоў
Каб злажыць іх усе ў сказ
І як быццам адмыслова
Страцім стымул іх шукаць
На абломках уяўлення
Як звычайна ўсё зялёна
Самалёты намалююць
У небе нашыя імёны
Мне ніколі не хопіць слоў
Каб злажыць іх усе ў сказ
І як быццам адмыслова
Страцім стымул іх шукаць
На абломках уяўлення
Як звычайна ўсё зялёна
Самалёты намалююць
У небе нашыя імёны
