Deltangam

دلتنگم

می جنگم با آیندم

این بارونه اشکه که میباره رو من

تنهاییام ساخته یه غول از روحم

صدامم نمیاد از تو وجودم

یه پرواز بی مقصد و فرودم

سیاه میبینم

این حال من

خوب نمیشه نه

نه نمیشه رفت

نه نمیشه موند امیدوار

دیگه من پوسیده افکارم

خزونه بهارم سوار قطار مرگ

تنها تر از همیشه همین بوده انگار

این خنده ها بوده همش از رو اجبار

نفس های آخره غرقم تو تکرار بشمار

می ترسم

از گذشتم

رو آیندم

چشمامو بستم

این صدای جیغه میپیچه تو گوشم

کوله بار نفرت مونده رو دوشم

خاطراتمو به شعرم میفروشم

این لحظه میسوزه نمیشه خاموشم