Тау бұлғын сенің көңілім неге құсалы Сағындырды мені анамның жаққан ошағы. Таудай ұлы сезім Астанама әкелген, Қайран қамсыз күннен көңілді бір күй тосады.
Аландайды ол сені адам бол деп, Анам жүрген шығар аман бол деп. Қайтем еңді мама сағынғасын Әнімменен жүрмін жарамды емдеп Жарамды емдеп, маматайым
Ана жаным менің теңеймін сені асылға, Жауратпасын дедім қуанып төкен жасындай. Алатаудан асқақ арманым түкке тұрмайды, Алақаннан сүйген қасиетіннің қасында.
